Saturday, December 9, 2023
Homeความคิดและมุมมองปลาเล็กในป่าใหญ่

ปลาเล็กในป่าใหญ่

-

สายน้ำนั้นไหลผ่านกลางป่าใหญ่ เมื่อมองไปรอบข้าง ผมมองเห็นเทือกเขาสลับซับซ้อนที่ปกคลุมไปด้วยป่าทึบอยู่ทุกทิศทางไกลไปจนสุดสายตา

เมื่อผมหยุดเดินและนั่งลง เสียงที่ได้ยินมีเพียงเสียงน้ำไหล, เสียงนกร้องอยู่ไกลๆ และเสียงของสรรพชีวิตในป่าที่อยู่รอบตัวและไม่มีมนุษย์สักคนเข้ามาอยู่ในระยะที่มองเห็นได้

น้ำในลำธารนั้นไหลกระแทกก้อนหินจนเกิดเป็นฟองขาวแล้วไหลลงมาสู่จุดที่เป็นแอ่งลึกจึงไหลเอื่อยและหมุนวนช้าๆ ผมคิดเอาเองว่า ถ้าเป็นปลาผมคงเลือกจะอยู่ตรงนี้ ตรงที่น้ำเต็มไปด้วยออกซิเจนที่เติมด้วยฝีมือของก้อนหิน, ตรงที่น้ำไหลเอื่อยไม่เปลืองแรง และตรงที่สายน้ำพัดพาเอาอาหารสารพัดชนิดมาป้อนให้ตรงหน้า

เพียงคิดเรื่องนั้นอยู่ในใจ ผมพลันรู้สึกเหมือนว่าเห็นเงาดำของอะไรบางอย่างเคลื่อนตัวอยู่ใต้ผิวน้ำ หรือมันอาจจะอยู่ในจินตนาการของผมเองก็เป็นได้

ผมคุกเข่า หมอบลงต่ำแล้วคลานเข่าเข้าไปพร้อมๆกับพยายามดึงสายฟลายออกจากรอกให้แผ่วเบาที่สุด

เมื่อใกล้จะถึงริมน้ำ ผมตวัดคันเบ็ดส่งให้สายฟลายพาเหยื่อที่เลียนแบบตั๊กแตนที่ปรากฎตัวให้เห็นอยู่แถวๆนี้ออกไป สายตาผมจับจ้องอยู่ที่จุดเล็กๆเหนือน้ำขึ้นไปจากจุดที่น้ำไหลลงแอ่งลึกเล็กน้อย

ตั๊กแตนสมมุติตัวนั้นค่อยๆร่อนลงสู่ผิวน้ำราวกับมันเพิ่งจะบินลงมาจากพุ่มไม้ข้างๆ สายน้ำรับหน้าที่ต่อโดยการพัดพามันไหลลงมาสู่แอ่งลึก

“พั๊พ” เงาดำนั้นพุ่งออกจากจินตนาการของผมขึ้นมาสู่ผิวน้ำ งับตั๊กแตนตัวนั้นเข้าเต็มที่และพามันดำดิ่งสู่น้ำลึก

มือซ้ายของผมที่จับสายฟลายรู้สึกได้ถึงแรงดึงที่กระชากออก ปลายคันฟลายที่อ่อนพริ้วทำหน้าที่โค้งตัวลงไม่ให้สายหน้าอันบางเบาขาดสะบั้นไปจากแรงดึงนั้น 

ภาพโดย สามารถ เขียวรัตน์

สายน้ำกลางป่านั้นอาจจะเป็นที่ไหนสักแห่งหรือหลายๆแห่งที่ผมมีโอกาสเข้าไปอยู่ตรงนั้นเพียงเพราะการตกปลาแบบฟลายฟิชชิ่งพาเข้าไป มันเป็นที่ที่ธรรมชาติยังคงความพิศุทธิ์ เป็นความงามของธรรมชาติเป็นอยู่จริงมานับร้อยนับพัน หรือนับหมื่นปี หลุดพ้นจากสิ่งต่างๆที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่คนส่วนใหญ่คงไม่ได้มีโอกาสที่จะหยุดใช้เวลาชื่นชมความงามนั้น ถ้าเขาไม่ได้ตกปลา

ผมชื่นชมความงดงามของปลาตัวนั้นในสวิงที่แช่อยู่ในน้ำไหล ปลาที่เกิดและโตในธรรมชาตินั้นมีรูปร่างสมบูรณ์, แข็งแรง และงดงามยิ่งนัก มาจากการเลือกสายพันธุ์คัดสรรโดยธรรมชาติ, การใช้ชีวิตของมันด้วยการต่อสู้และการเคลื่อนไหวอย่างอิสระในสายน้ำที่งดงามและอุดมสมบูรณ์

นอกจากจะงดงามน่าชื่นชมแล้ว ปลาธรรมชาติเช่นนี้คือการอาหารชั้นดี ของขวัญชั้นเลิศที่ธรรมชาติมอบให้กับเรา เลือดเนื้อที่ถือกำเนิดมากจากสายธารและป่าใหญ่ ปราศจากมลพิษ, สารเคมี หรือสารอาหารปรุงแต่งใดๆที่มนุษย์ประดิษฐ์ขึ้น

ตะขอเบ็ดฟลายที่ไร้เงี่ยงหลุดออกจากมุมปากของปลาตัวนั้นอย่างง่ายดายเพียงเมื่อผมดึงเบาๆ เบ็ดตัวเล็กๆนั้นถ้าหากจะสร้างความบาดเจ็บให้กับปลาบ้างก็คงไม่มาก อย่างน้อยผมก็หวังเช่นนั้น

ปลาตัวนั้นว่ายออกจากสวิงออกไปสู่น้ำลึกที่เคยอยู่ก่อนหน้านี้

ภาพโดย สามารถ เขียวรัตน์

สักวันหนึ่ง เมื่อคนไทยเราเรียนรู้ถึงคุณค่าของปลาน้ำจืดอันหลากหลายและร่วมกันดูแลปลาธรรมชาติและสายน้ำไว้ดีพอจนปลาธรรมชาติมีการดำรงอยู่ของสายพันธุ์ที่มั่นคงยั่งยืนกว่านี้ ผมคงจะพอที่จะเก็บเกี่ยวนำปลาเหล่านี้ไปเป็นอาหารที่มีคุณค่าได้บ้าง

แต่ในวันนี้ ผมขอเพียงให้เขาทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างผมและธรรมชาติพิศุทธิ์ที่เขาเป็นส่วนหนึ่งก็เป็นการเพียงพอแล้ว

ตาเกิ้น

ตาเกิ้น
ตาเกิ้นhttp://takern.wordpress.com
นักสำรวจ, นักเขียน และนักเล่าเรื่อง

Leave a Reply

LATEST POSTS

คุ้มครองแต่ไม่เคยให้คุณค่า ตอน นกกรงหัวจุก

ผมเฝ้ามองการโต้เถียงกับเรื่องนกกรงหัวจุกหรือนกปรอดหัวโขน ระหว่างฝ่ายผู้เลี้ยงนกและ “นักอนุรักษ์” มาพักใหญ่แล้วในเรื่องว่า จะให้นกกรงหัวจุกคงอยู่ในบัญชีสัตว์ป่าคุ้มครองหรือจะปลดออก หลายคนคงมองว่านี่เป็นความขัดแย้งที่หาทางออกไม่ได้ แต่ผมกลับมองว่าถ้าเราเปิดใจมองร่วมกันและยอมรับวิธีคิดใหม่ๆ (ที่ประเทศอื่นเขาทำกันมานานแล้ว) เรื่องของนกกรงหัวจุกอาจจะเป็นโอกาสเปลี่ยนแปลงให้การอนุรักษ์ของประเทศนี้เดินไปในทิศทางที่ถูกต้องเสียทีนะครับ ก่อนจะเข้าเรื่องนกกรงหัวจุก ผมขอเล่านิทานให้ฟังสักเรื่องหนึ่งก่อน อย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเพิ่งมองว่ามันไม่เกี่ยวกันนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า พี่น้องสองคนทะเลาะกันเพราะแย่งส้มผลสุดท้ายในบ้าน ถึงขั้นตบตีกัน เสียงดังไปถึงแม่ แม่พยายามเจรจาให้แบ่งกันคนละครึ่งลูกก็ไม่มีใครยอม ต่างคนต่างบอกว่าต้องใช้ทั้งลูก นานเข้าพ่อที่นั่งเล่นของเล่นอยู่ทนรำคาญเสียงไม่ได้ จึงเดินมาแยกลูกสาวทั้งสองที่เริ่มจะจิกหัวฟัดกันให้ตายไปข้างหนึ่ง แล้วถามรายละเอียด บอกพ่อหน่อยว่าจะเอาส้มไปทำอะไร  คนพี่สาวก็บอกว่าจะทำแยมส้ม ส่วนน้องสาวบอกจะทำน้ำส้ม เมื่อคุยกันเช่นนี้พ่อก็ปอกเปลือกส้มให้ลูกสาวคนโตไปทำแยม แล้วก็เอาเนื้อส้มให้ลูกสาวคนเล็กไปคั้นน้ำ ลงตัวไปได้ทั้งสองคน ส่วนพ่อก็เอาเมล็ดส้มไปปลูกไว้ข้างบ้านต่อไปจะได้ไม่ต้องแย่งส้มผลสุดท้ายกันอีก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าถ้าเราคุยกันดีๆมันจะมีทางออกที่ไม่ต้องมีคนแพ้คนชนะ แต่มันจะมองไม่เห็นเวลาทะเลาะกันจนหน้ามืด ใครยังไม่ได้ติดตามข่าวยังไม่รู้เรื่องความขัดแย้งของนกกรงหัวจุก...

นิยมไพรสมาคม และจุดเริ่มต้นของการอนุรักษ์ในประเทศไทย

เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้หนังสือรายเดือนของ “นิยมไพรสมาคม” มาจากมิตรสหายหลายเล่มและกำลังทะยอยอ่านอย่างบรรจง (เพราะหนังสือเหล่านี้มีอายุ 65 ปี แทบจะกรอบเป็นผงอยู่แล้ว)   ผมอ่านแล้วตื่นตะลึงมากครับ ผมเคยได้ยินได้อ่านเรื่องราวของคุณหมอบุญส่ง เลขะกุลมาบ้างว่าท่านสร้างสรรค์ส่งดีๆไว้มากมาย แต่ไม่เคยรับรู้เรื่องนิยมไพรสมาคมมากนัก  และดูเหมือนว่าเรื่องราวของสมาคมนี้ได้เลือนหายไปจากความรับรู้ของสังคมไทยแล้ว  เลยขอมาเล่าเรื่องหลายอย่างสู่กันฟังถึงประวัติศาสตร์สำคัญของการอนุรักษ์ในบ้านเราที่กำลังจะลืมเลือนไป ในยุคก่อนปี พ.ศ. 2500 ประเทศไทยยังไม่รู้จักกับคำว่า “อนุรักษ์” ใดๆเลย (ในหนังสือก็ยังไม่มีคำนี้) ตอนนั้นใครอยากจับจองที่ตรงไหนก็ไปแจ้งที่อำเภอแล้วก็ลงมือถาง สัตว์ป่าทุกชนิด (ยกเว้นช้าง) ไม่มีกฎหมายอะไรคุ้มครอง ใครอยากล่าอะไรด้วยวิธีไหน...

Editor ใช้ Award เดินป่า โดยตาเกิ้น

พวกเราที่ ThailandOutdoor มีความโชคดีที่เราได้มีโอกาสทดสอบทดลองอุปกรณ์กลางแจ้งมากมาย และก็จะมีของบางอย่างที่เราทดสอบแล้วชอบจนซื้อไว้ใช้เอง เราเรียกของเหล่านั้นว่า "Editor ใช้ Award"  และนี่คือ "Editor ใช้ Award" ปี 2022 จากตาเกิ้นครับ VDO ยาวนะครับเพราะอธิบายกันทุกอย่างรวมถึงเหตุผลที่เลือกใข้ในสถานการณ์ต่างๆกัน เราแบ่งเป็นช่วงๆให้เลือกดูกันได้ครับ ตามนี้เลย บางคนอาจจะบอกว่าผมใช้แต่ของแพงๆหรูๆ ก็อาจจะจริง หรือไม่ แล้วแต่มุมมองครับ ทุกอย่างในชีวิตเราล้วนแล้วแต่ขึ้นกับว่าเราให้ลำดับความสำคัญกับอะไร  สำหรับผมแล้ว ผมไม่ได้ซื้อของอื่นหรูหราอะไร แต่การออกมาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ การเดินป่า คือความสุขในชีวิตผม ผมจึงเลือกใข้แต่ของดีๆ...

ไปเรียนหลักสูตรปืนพกต่อสู้กับหน่วยปฏิบัติการพิเศษ

ผมเขียนบทความนี้ไว้ตั้งแต่เดือนมิถุนายน ปี พ.ศ.2552 เขียนข้างหลังกระดาษสำเนา ป.4 (ทะเบียนปืน) ในช่องยิงทันทีที่เรียนเสร็จ เขียนด้วยความประทับใจของการสอนยิงปืนในคอร์สนี้ ถึงวันนี้แม้ว่าหลายๆอย่างจะเปลี่ยนไป แต่ผมยังคงข้อความทุกอย่างที่เขียนในบทความนี้ไว้อย่างเดิมรวมทั้งรูปภาพเดิมที่อาจจะไม่ชัดนัก ด้วยความตั้งใจปัจจุบันโรงเรียนสอนยิงปืนแห่งนี้เปลี่ยนชื่อเป็น ชมรมยิงปืนเขาสามยอด ยังตั้งอยู่ที่สถานที่เดิมในค่ายเอราวัณ จังหวัดลพบุรี สอนมาต่อเนื่องถึง 14 ปีแล้วถ้านับถึงวันนี้ หลักสูตรพัฒนาไปมาก และมีถึง 8 หลักสูตรให้เรียนได้ตามลำดับขั้น และยังสอนโดยหัวหน้าชุดครูท่านเดิมที่มีความมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ที่จะให้คนไทยได้เรียนรู้การใช้อาวุธปืนได้อย่างถูกต้องผมเชื่อว่าที่นี่คือโรงเรียนสอนยิงปืนที่ดีที่สุดที่เราจะสามารถเรียนได้ในประเทศไทย ผมเขียนอธิบายเพิ่มเติมไว้ที่ตอนท้ายของบทความนี้ครับ ในสังคมที่บิดเบี้ยวมากขึ้นทุกวัน ดูเหมือนพวกเราสุจริตชนจะต้องเสี่ยงกับภัยคุกคามรอบด้าน ไม่ว่าจะเป็นโจร...

Most Popular

%d