Monday, December 11, 2023
Homeความคิดและมุมมองเราได้รับปาฏิหารย์มาแล้วถึง 70 ปี

เราได้รับปาฏิหารย์มาแล้วถึง 70 ปี

-

เช้าวันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เมื่อได้ทราบข่าวว่าในหลวงทรงประชวรหนัก ผมนั่งเขียนข้อความนี้บน Facebook ด้วยความตั้งใจที่จะให้เพื่อนชาวต่างชาติเข้าใจว่าทำไมพวกเราชาวไทยจึง Post ภาพในหลวงของเราเต็ม Facebook ไปหมด

เครดิตภาพ คุณนภันต์ เสวิกุล
เครดิตภาพ คุณนภันต์ เสวิกุล

มีข้อความดังนี้

“To my friend outside of Thailand.

You might be surprised to see all Thai people sharing our King’s pictures on Facebook at this moment. You might wonder what is happening and why.

The reason is, our beloved King of Thailand is unwell and we are all praying for his recovery. If you do not know our King, you might also wonder why Thai people love our King so much.

Let me proudly tell you why.

In all 70 years as the King of Thailand, our King had never live a luxurious life as he could do. Every day, as long as I can remember, he had worked long day and long night to help us, his people.

He traveled to all the remote areas in Thailand. Places that even us do not dare to go. Map and pencil in his hands, creating thousands of his Royal projects to help his people with water project, agricultural, healthcare and so many other things more than we can think about.

His palace, unlike any palace in this world, is the testing ground for new agricultural concept aim to improve people’s living. Many of these concepts had been implemented all over the country.

We love him not because he is the King of Thailand but because what he has done. Our King, the ordinary man who had been working to help us all his life and never asked for anything in return.

To Thai people, our King is truly the center of our love and believe in goodness.

Regardless of your religion, please help us pray for his recovery.

Cr. Picture by Napan Sevikul”

แปลเป็นไทยได้ดังนี้

“ถึงเพื่อนต่างชาติทุกท่าน

ท่านอาจจะแปลกใจที่เห็นชาวไทยจำนวนมากมายแชร์ภาพของพระเจ้าแผ่นดินของเราบน Facebook ในตอนนี้ ท่านอาจจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไม เหตุผลก็คือพระเจ้าแผ่นดินอันเป็นที่รักของเราชาวไทยทรงประชวรหนักและเราทั้งหมดล้วนกำลังส่งกำลังใจให้ท่าน และถ้าท่านไม่รู้จักพระเจ้าแผ่นดินของเรามาก่อน ท่านก็อาจจะสงสัยว่าทำไมชาวไทยจึงรักพระเจ้าแผ่นดินของเรายิ่งนัก

ขอให้ผมอธิบายเรื่องนี้ให้ท่านฟังด้วยความภาคภูมิใจ

ในตลอด 70ปี ในฐานะพระเจ้าแผ่นดินของอาณาจักรไทย ในหลวงของพวกเราไม่เคยใช้ชีวิตหรูหราอย่างที่พระองค์สามารถทำได้ ทุกวันเท่าที่ผมจำความได้, พระองค์ทำงานหนักทั้งกลางวันและกลางคืนเพื่อที่จะช่วยพวกเรา, ประชาชนของพระองค์

ในหลวงเดินทางไปยังที่ห่างไกลทั่วประประเทศไทย พื้นที่บางแห่งที่แม้แต่คนธรรมดาอย่างเราๆยังไม่กล้าไป แผ่นที่และดินสอในพระหัตถ์ ทรงสร้างโครงการมากมายที่จะช่วยประชาชน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องน้ำ, เกษตรกรรม, สุขภาพอนามัย และอื่นๆอีกมากมายที่เราคิดไม่ถึง

วังของในหลวง, ไม่เหมือนวังที่ไหนในโลกใบนี้, เป็นที่ทดสอบแนวคิดทางการเกษตรใหม่ๆโดยมุ่งหมายจะนำไปใช้เพื่อการมีชีวิตที่ดีขึ้นของประชาชน สิ่งทดสอบนี้หลายๆอย่างถูกนำไปใช้แล้วทั่วประเทศไทย

พวกเราชาวไทยรักในหลวงไม่ใช่เพราะท่านเป็นพระเจ้าแผ่นดินของอาณาจักรไทย แต่หากรักด้วยสิ่งพระองค์ทำ ในหลวงของเรา, คนธรรมดาๆคนหนึ่งที่ทำงานหนักตลอดชีวิตเพื่อจะช่วยพวกเราโดยไม่เคยขออะไรตอบแทน

สำหรับคนไทยแล้ว, ในหลวงของเรา คือศูนย์รวมของความรักและความเชื่อในความดีงาม

ไม่ว่าคุณจะนับถือศาสนาอะไร โปรดช่วยกันสวดอ้อนวอนเพื่อให้พระเจ้าแผ่นดินของเราหายจากอาหารประชวรด้วยเถิด

ภาพโดย คุณณภันต์ เสวิกุล”

ในวันเดียวกันนั้น วันพฤหัสบดีที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๙

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร ( ร.๙ ) สวรรคต เวลา ๑๕.๕๒ น. ณ โรงพยาบาลศิริราช พระชนมพรรษา ๘๙ ปี ทรงครองราชสมบัติได้ ๗๐ ปี

วันนั้นหลายคนร่ำไห้บอกว่าไม่มีสิ่งปาฏิหารย์มาช่วยในหลวงของเรา

แต่ขณะเดียวกันก็มีคนบอกว่า เราได้รับปาฏิหารย์มาแล้วถึง 70 ปีที่ได้พระองค์มาเป็น ”ในหลวงของเรา”

ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป

นายธัชรวี หาริกุล

ลองมาดูข้อความที่เพื่อนชาวต่างชาติเขียนตอบใน Facebook Post กันบ้างครับ

screenshot-2016-10-16-08-37-06 screenshot-2016-10-16-08-36-11

img_5289 img_5290

ตาเกิ้น
ตาเกิ้นhttp://takern.wordpress.com
นักสำรวจ, นักเขียน และนักเล่าเรื่อง

Leave a Reply

LATEST POSTS

คุ้มครองแต่ไม่เคยให้คุณค่า ตอน นกกรงหัวจุก

ผมเฝ้ามองการโต้เถียงกับเรื่องนกกรงหัวจุกหรือนกปรอดหัวโขน ระหว่างฝ่ายผู้เลี้ยงนกและ “นักอนุรักษ์” มาพักใหญ่แล้วในเรื่องว่า จะให้นกกรงหัวจุกคงอยู่ในบัญชีสัตว์ป่าคุ้มครองหรือจะปลดออก หลายคนคงมองว่านี่เป็นความขัดแย้งที่หาทางออกไม่ได้ แต่ผมกลับมองว่าถ้าเราเปิดใจมองร่วมกันและยอมรับวิธีคิดใหม่ๆ (ที่ประเทศอื่นเขาทำกันมานานแล้ว) เรื่องของนกกรงหัวจุกอาจจะเป็นโอกาสเปลี่ยนแปลงให้การอนุรักษ์ของประเทศนี้เดินไปในทิศทางที่ถูกต้องเสียทีนะครับ ก่อนจะเข้าเรื่องนกกรงหัวจุก ผมขอเล่านิทานให้ฟังสักเรื่องหนึ่งก่อน อย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเพิ่งมองว่ามันไม่เกี่ยวกันนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า พี่น้องสองคนทะเลาะกันเพราะแย่งส้มผลสุดท้ายในบ้าน ถึงขั้นตบตีกัน เสียงดังไปถึงแม่ แม่พยายามเจรจาให้แบ่งกันคนละครึ่งลูกก็ไม่มีใครยอม ต่างคนต่างบอกว่าต้องใช้ทั้งลูก นานเข้าพ่อที่นั่งเล่นของเล่นอยู่ทนรำคาญเสียงไม่ได้ จึงเดินมาแยกลูกสาวทั้งสองที่เริ่มจะจิกหัวฟัดกันให้ตายไปข้างหนึ่ง แล้วถามรายละเอียด บอกพ่อหน่อยว่าจะเอาส้มไปทำอะไร  คนพี่สาวก็บอกว่าจะทำแยมส้ม ส่วนน้องสาวบอกจะทำน้ำส้ม เมื่อคุยกันเช่นนี้พ่อก็ปอกเปลือกส้มให้ลูกสาวคนโตไปทำแยม แล้วก็เอาเนื้อส้มให้ลูกสาวคนเล็กไปคั้นน้ำ ลงตัวไปได้ทั้งสองคน ส่วนพ่อก็เอาเมล็ดส้มไปปลูกไว้ข้างบ้านต่อไปจะได้ไม่ต้องแย่งส้มผลสุดท้ายกันอีก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าถ้าเราคุยกันดีๆมันจะมีทางออกที่ไม่ต้องมีคนแพ้คนชนะ แต่มันจะมองไม่เห็นเวลาทะเลาะกันจนหน้ามืด ใครยังไม่ได้ติดตามข่าวยังไม่รู้เรื่องความขัดแย้งของนกกรงหัวจุก...

นิยมไพรสมาคม และจุดเริ่มต้นของการอนุรักษ์ในประเทศไทย

เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้หนังสือรายเดือนของ “นิยมไพรสมาคม” มาจากมิตรสหายหลายเล่มและกำลังทะยอยอ่านอย่างบรรจง (เพราะหนังสือเหล่านี้มีอายุ 65 ปี แทบจะกรอบเป็นผงอยู่แล้ว)   ผมอ่านแล้วตื่นตะลึงมากครับ ผมเคยได้ยินได้อ่านเรื่องราวของคุณหมอบุญส่ง เลขะกุลมาบ้างว่าท่านสร้างสรรค์ส่งดีๆไว้มากมาย แต่ไม่เคยรับรู้เรื่องนิยมไพรสมาคมมากนัก  และดูเหมือนว่าเรื่องราวของสมาคมนี้ได้เลือนหายไปจากความรับรู้ของสังคมไทยแล้ว  เลยขอมาเล่าเรื่องหลายอย่างสู่กันฟังถึงประวัติศาสตร์สำคัญของการอนุรักษ์ในบ้านเราที่กำลังจะลืมเลือนไป ในยุคก่อนปี พ.ศ. 2500 ประเทศไทยยังไม่รู้จักกับคำว่า “อนุรักษ์” ใดๆเลย (ในหนังสือก็ยังไม่มีคำนี้) ตอนนั้นใครอยากจับจองที่ตรงไหนก็ไปแจ้งที่อำเภอแล้วก็ลงมือถาง สัตว์ป่าทุกชนิด (ยกเว้นช้าง) ไม่มีกฎหมายอะไรคุ้มครอง ใครอยากล่าอะไรด้วยวิธีไหน...

ชีวิตผ่านไปเร็วมากและงดงาม Next Thing You Know

ผมชอบฟังเพลง Country American ครับ เพราะหลายๆเพลงมีเนื้อเพลงที่ดีมาก สามารถเล่าเรื่องราวได้ในเพลงเดียว คำพูดที่เลือกมาใช้ในเนื้อเพลงก็บรรจงคัดสรรมา บางครั้งถ้าตั้งใจฟังเพลงสักเพลงหนึ่งก็ราวกับได้อ่านหนังสือดีๆกินใจสักบท เอาเพลงนี้มาฝากกันครับ Next Thing You Know โดย Jordan Davis ตั้งใจจะเก็บเพลงนี้ไว้สำหรับวันครบรอบแต่งงานปีหน้า แต่ว่าเปลื่ยนใจ เอามาเขียนฉลองวันเกิดภรรยาผมเมื่อวานนี้ก็แล้วกันครับ Next Thing You Know เล่าเรื่องราวเหตุการสำคัญในชีวิตคู่ของใครสักคน อย่างชนิดที่ใครฟังก็คงได้ภาพของตัวเองและคนรักลอยขึ้นมาในใจ และก็คงคิดเหมือนกันว่า ทุกอย่างที่สวยงามในชีวิตนี้ช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน ขณะที่ลูกชายผมอาจจะกำลังอยู่ในเนื้อเพลงท่อนแรก...

ต้นแบบของสุภาพบุรุษกลางแจ้ง

จาก อลัน ควอเตอร์เมน จนถึง รพินทร์ ไพรวัลย์ และ Indiana Jones ถ้าจะพูดถึงชื่อหนึ่งที่มีบทบาทเป็นตัวอย่างของสุภาพบุรุษกลางแจ้งมานับร้อยๆปี ก็คงต้องเล่าถึง อลัน ควอเตอร์เมน ครับ อลัน ควอเตอร์เมน (Allan Quatermain) เป็นตัวละครเอกในนิยายเรื่อง King Solomon’s Mine ที่เขียนโดยนักเขียนชาวอังกฤษ H. Rider Haggard (Sir...

Most Popular

%d