Monday, December 11, 2023
Homeชีวิตและการเดินทางมนุษย์เดินช้าที่ "หิมาลัย" ตอนที่ 5

มนุษย์เดินช้าที่ “หิมาลัย” ตอนที่ 5

-

“Trekking in the NEPAL HIMALAYA”

ตอนที่ 5 : “ภาพที่สวยที่สุด บนเส้นทางยาวไกลที่เดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึง”

เราตื่นเช้ามาด้วยความมึนงง เดินออกมาล้างหน้าแปรงฟันจากก็อกน้ำที่ผ่านตู้ทำน้ำแข็งบนยอดเขาลงมาสู่ปลายนิ้วมือ สัมผัสแรกทั้งเย็น ทั้งชา จากง่วงๆ ตาก็สว่างเหมือนกดสวิตได้

IMG_0534 2
พี่ปั้นนั่งต้มกาแฟกินในห้องกลิ่นหอมฉุย กาแฟอุ่นๆ ในแก้วสแตนเลสช่วยให้นิ้วมือเย็นๆกลับมาสู่อุณภูมิปกติ เรานั่งมองวิวนอกหน้าต่าง ภูเขาสีเขียวที่มีหิมะคลุมอยู่บนยอดเล็กน้อยช่วยทำให้กาแฟในมือเราอร่อยขึ้น หลังจากดื่มกาแฟจนหมดกับทานอาหารเช้านิดหน่อยเราก็เก็บของลงเป้และเดินมาบอกลาป้าเจ้าของโรงแรมใจดีที่ยืนยิ้มให้เราตั้งแต่ได้ยินแค่เสียงประตุห้องเปิด

IMG_0517

IMG_0580 2

เราออกเดินจาก PHAKDING ตั้งแต่ 8 โมงเช้า เราค่อยๆ เดินฝ่าลมหนาวอย่างช้าๆ เพื่อซึมซับบรรยากาศโดยรอบ โดยจุดหมายปลายทางของเราวันนี้คือ “NAMCHE BAZAR” เมืองหลวงแห่งภูมิภาพเอเวอเรส ตั้งแต่เราเดินพ้นตัวชุมชนของหมู่บ้าน PHAKDING เราต่างหยุดมองภาพตรงหน้าหลายต่อหลายครั้งโดยไม่ได้พูดจากัน สิ่งที่เราเห็นคือภาพหมู่บ้านที่สวยที่สุดที่หนึ่งในชีวิตเรา

IMG_0589 2

บ้านหนึ่งหลังที่ทำด้วยหินที่สกัดด้วยมือทีล่ะก้อนค่อยๆซ้อนเรียงกันอย่างสวยงาม กับอาณาบริเวณหน้าบ้านที่เป็นสนามหญ้ากว้างขวางพอให้วิ่งเล่นได้จนเหนื่อย ถัดจากสนามหญ้าเป็นลำธารใสแจ๋วสายใหญ่ที่ไหลมาจากยอดเขาสูง ถัดจากลำธารสีสวย เงยหน้าสูงขึ้นไปเป็นภูเขาน้อยใหญ่สีเขียวสดแต่แอบแซมหิมะไว้บนยอดอย่างสวยงาม และนั่นคือทั้งหมดที่ทำให้เราต้องหยุดหลายต่อหลายครั้งเพื่อมอง เพื่อจดจำ เพื่อซึมซับ และเพื่อผ่อนคลาย ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น เกือบทำให้เราลืมไปว่า เป้บนไหล่เราหนักแค่ไหน และเราต้องเดินอีกไกลเท่าไหร่ และที่นั่นคือ PHAKDING

IMG_0596 2 IMG_0582 2

หลังจากชื่นชมจนหนำใจ เราออกเดินต่อไปเรื่อยๆ ในช่วงต้นทางเราเจอเด็กน้อยมากมายกำลังจูงมือกันวิ่งขึ้นเขาอย่างเร็วปี๊ดเพื่อไปโรงเรียน เพราะที่นี่อากาศหนาว แก้มเด็กๆจึงแดงจัด แบบน่าเอ็นดูที่สุด

IMG_0577 2

เรายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ ทางที่เคยสนุก กลับเริ่มมีเม็ดเหงื่อเข้ามาแทนรอยยิ้ม

IMG_0607 2

และเมื่อผ่านสะพานเหล็กที่โรยตัวยาวข้ามลำธารสายนี้ไปแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทางก็ไม่มีคำว่าปกติอีกเลย ทางเริ่มแคบลง แคบลง และชันขึ้นตลอดเวลา เป้บนไหล่ที่เคยสบายๆในวันแรกเริ่มออกอาการ เราเดินช้าลง หายใจแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนทางก็ไกลขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

IMG_0965
IMG_0569 2

พี่ปั้นยกนาฬิกาขึ้นมอง SUUNTO บอกเราว่าเรายังมาไม่ถึงครึ่งทาง ในขณะที่ตอนนี้บ่าย 2 กว่าแล้ว น้ำเราหมดทั้ง 2 คน พี่ปั้นจึงตัดสินใจมองหาที่เหมาะๆ นั่งพักเหนื่อยและกรองน้ำ เรายังคงนั่งดื่มน้ำอย่างใจเย็น และคิดตลอดเวลาว่า ทางที่เหลือคงไม่ไกลเกินจะเร่งฝีเท้าแบบที่เราเคยทำอยู่เสมอ แต่เราคิดผิด

บ่าย 3 เรายังคงเดินไม่พ้นลำธาร และได้แต่เฝ้ามองลูกหาบคนแล้วคนเล่าที่จ้ำอ้าวเดินแซงเราไป

IMG_0473

เราล่ะสายตาจากลูกหาบแล้วมองขึ้นไปบนยอดเขา เห็นสะพานแขวนยาวเหยียดที่อยู่สูงที่สุดและไกลที่สุดเท่าที่เราข้ามมาในวันนี้

IMG_0968

IMG_0964

จากข้างลำธารเราเดินไปอยู่บนปลายสะพานในเวลา 4 โมงเย็น พร้อมกับอาการหอบจนตัวโยน เรารีบเดินข้ามสะพานอย่างรวดเร็ว แต่ไม่เท่าใจเราที่เต้นเร็วซ่ะจนแทบจะหลุดออกมานอกอก

หลังจากพ้นขอบสะพานมาได้ไม่นาน พี่ปั้นก็เจอสิ่งที่เค้าอยากเจอที่สุด จะถือว่าเป็นความโชคดีที่ปะปนในเสียงหอบก็ว่าได้ เรามาได้เวลาออกหากินของฝูงแพะภูเขาฝูงใหญ่พอดิบ พอดี เราพร้อมใจกันหยุดเพื่อหลีกทางให้เจ้าถิ่นได้เดินผ่านไปแบบสบายอกสบายใจ ถือว่าเป็นเรื่องดีๆ อีกหนึ่งเรื่องในวันนี้ของเรา

IMG_0632 2

IMG_0639 3

IMG_0635 3

หลังจากเจ้าถิ่นเปิดทางให้เราผ่าน เราต่างเอาเป้ขึ้นหลังแล้วออกเดินอีกครั้ง ทางยังคงชันขึ้นเรื่อยๆ ไกลขึ้นเรื่อยๆ แสงสว่างที่เคยมี ค่อยๆ ริบหรี่ลง พร้อมอากาศอุ่นที่ถอยห่างเราออกไปทีละน้อย ณ ตอนนี้เกือบ 2 ทุ่มแล้ว เส้นทางรอบตัวเรามืดสนิท ไร้ผู้คน มีเพียงแสงไฟจากตะเกียงในมือต่ายเท่านั้นที่ช่วยนำทาง เรายังคงมองไม่เห็นจุดหมายปลายทางของเราสักที และนั่นยิ่งทำให้เรา ….ท้อ….

IMG_0641

ตาเกิ้น
ตาเกิ้นhttp://takern.wordpress.com
นักสำรวจ, นักเขียน และนักเล่าเรื่อง

Leave a Reply

LATEST POSTS

แค้มปิ้งชุมชน

มาถึงวันนี้เราสูญเสียพื้นที่ที่สวยงามตามธรรมชาติไปมากมายแล้ว พื้นที่ที่มีเจ้าของก็ถูกสร้างเป็นบ้านพักเป็นรีสอร์ต ในอุทยานของรัฐเองหลายแห่งก็ถูกดัดแปลงสภาพไปจนแทบไม่เหลือธรรมชาติเดิม ไม่ว่าจะเป็นการปรับเป็นสนามหญ้าเรียบ, ปลูกไม้ดอกจัดแถวเป็นแนว ไปจนถึงทำทางเดินจากแท่งปูนและไม้เทียมให้ขัดตา อีกหลายๆพื้นที่ที่จัดการโดยองค์กรบริหารส่วนท้องถิ่นหลายที่ก็ถูกทำลายไปด้วยเรื่องคล้ายๆกัน   เรายังพอจะมีพื้นที่สวยงามหลงเหลืออยู่บ้าง ไม่ว่าจะเป็นดอยสูง, ริมห้วย ริมแม่น้ำ หรือชายทำเลย  พื้นที่เหล่านี้ถ้าอยู่ในเขตอุทยานก็มักจะห้ามเข้า ส่วนที่อยู่นอกอุทยาน ถ้าไม่อยู่ห่างไกลก็อาจจะเข้าถึงลำบาก แต่ก็มีอีกบางส่วนที่ซ่อนเร้นอยู่ใกล้ตาที่คนมองข้าม แต่จากบทเรียนที่เราเห็นๆกันมาแล้ว ก็ทำให้เกิดคำถามว่าเราจะทำอย่างไรเพื่อให้ “การเข้าถึง”,​ “การคงอยู่ของธรรมชาติ” และ “การสร้างรายได้ของชุมชน” อยู่ร่วมกันได้ ความเป็นไปได้ทางหนึ่งก็อาจจะเป็นสิ่งที่ผมอยากเรียกว่า “แค้มปิ้งชุมชน” ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ มีอยู่แล้วมากมายในหลากหลายประเทศ...

The Outsiders

ในเวลาหนึ่งผมเคยเขียนในบทความไว้ว่า “หมู่บ้านในนิทาน” หรือ “Shangri-la” ในนวนิยายเรื่อง Lost Horizon ของ James Hilton นั้นมีอยู่จริงในมุมเล็กๆของโลกใบนี้ หลายคนได้ค้นหามันจนเจอ แต่แล้วพวกเขาก็เป็นคนทำให้มันสูญหายไปด้วยความพยายามที่จะเปลี่ยนให้หมู่บ้านในนิทานนั้นให้ “ดีขึ้น” โดยการนำสิ่งที่เขาคิดว่าดีงาม จากที่ที่เขาคุ้นเคยเข้าไป การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเสมอ การถ่ายเทวัฒนธรรมในโลกใบนี้เกิดขึ้นมาตั้งแต่ยุคโบราณและยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง รวดเร็วขึ้นในทุกวันนี้ด้วยการเดินทางและการสื่อสารในยุคใหม่ แต่สิ่งแปลกใหม่ที่เข้ามาสู่สังคมที่คงสภาพเดิมมาอย่างผาสุขยาวนานย่อมมีทั้งดีและไม่ดี และที่สำคัญหลายคนที่พยายามนำมันเข้าไปอาจจะไม่เคยถามคนดั้งเดิมของสังคมว่ามันเป็นประโยชน์ให้กับพวกเขาแค่ไหน เขาต้องการมันหรือไม่

Salmon Fishing ที่นอร์เวย์

ผมรัก Fly Fishing เพราะมันพาผมไปอยู่ในที่สวยที่สุดในโลกหลายๆแห่งที่น้อยคนจะได้เห็น ครั้งนี้มันพาผมไปตกปลาแซลม่อนที่แม่น้ำที่งดงามของ Norway ผมได้ไปสัมผัสกับเรื่องราวของปลาแซลม่อนที่เป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่งของโลกใบนี้ แต่คนเรากลับมองข้ามความสำคัญของมันและทำลายความอุดมสมบูรณ์ที่ล้ำค่านี้ไปจนเหลือเพียงเศษเสี้ยวของที่เคยมีในอดีต

Fly Fishing Yellowstone

ทริปตกปลาที่ Yellowstone National Park ที่ที่หลายคนเรียกว่า Shangri-la ของนักตกปลาเทร้าท์

Most Popular

%d