Saturday, December 9, 2023

ปราโดทีคี

-

มักจะมีคำถามอยู่เสมอว่าเราไปเดินป่าเพื่ออะไร และผมก็พยายามจะตอบคำถามนั้นแต่ก็ไม่มีคำตอบที่ชัดเจนนัก

และผมก็พบว่าสิ่งที่ออกไปตามหานั้นไม่ใช่วินาทีที่เดินถึงเส้นชัยของเส้นทางเดินป่ายาวไกล ไม่ใช่ความรู้สึกของผู้พิชิตเมื่อได้กวาดสายตาชมวิวบนยอดเขาที่สูงที่สุด

แต่หากเป็นช่วงเวลาที่เราสัมผัสได้ถึงความสุขสงบท่ามกลางธรรมชาติพิสุทธิ์ที่ปราศจากการปรุงแต่ง ความผ่อนคลายไกลจากความกังวลเมื่อได้นอนแช่อยู่ในลำธารใส่ที่ห้อมล้อมไปด้วยเสียงน้ำไหลผสมอย่างกลมกล่อมเข้ากับเสียงของป่าดง ผิวกายทีได้รับความอบอุ่นของกองไฟพร้อมๆกับใจที่รับรู้ถึงมิตรภาพของเพื่อนแท้สหายรักที่เด่นชัดขึ้นท่ามกลางธรรมชาติที่ช่วยกระเทาะเปลือกนอกของทุกคนออกไป

ผมอยากจะชวนคุณมาช่วยกันสร้างเส้นทางเดินป่าที่อาจจะไม่ต้องยาวไกล อาจจะไม่มีมีวิวสวยสะดุดตา แต่หากว่ารื่นรมย์ตลอดการเดินทางขึ้นมาหลายๆสายให้ผู้คนได้มีโอกาสสัมผัสกับความสุขเช่นนี้ โดยที่ไม่ต้องแก่งแย่งกันไปเดินในเส้นทางยอดนิยมที่มีอยู่ไม่กี่เส้นในประเทศนี้อย่างแออัด

เส้นทางเช่นนี้ไม่น้อยอยู่ในป่าของชุมชน เมื่อเป็นเช่นนั้นมันก็ย่อมเป็นโอกาสที่จะสร้างรายได้ให้ผู้คนได้รับประโยชน์โดยตรงจากป่าที่พวกเขาเก็บรักษาไว้และมีเหตุผลชัดเจนที่จะดูแลรักษาธรรมชาตินั้นไว้อย่างยั่งยืน

ขอแนะนำเส้นทางแรกในแนวความคิดนี้ “น้ำตกตะโด้กุย”​เส้นทางนี้เต็มไปด้วยความรื่นรมย์ ร่มรื่นไปด้วยไม้ใหญ่ สายน้ำใส อากาศเย็นสบายทั้งปี กลางคืนก็อบอุ่นไปด้วยกองไฟ เงยหน้าขึ้นมองฟ้าก็เต็มไปด้วยดาว ไปแล้วอิ่มสุขมากครับ

เส้นทางนี้เดินง่าย ระยะทาง 12-14 กิโลเมตร จัดให้เดินสบายๆในเวลา 3 วัน 2 คืนเพื่อให้มีเวลาชื่นชมธรรมชาติ เหมาะสำหรับมือใหม่ที่เพิ่งเริ่มเดินป่า และสำหรับทุกคนที่ชอบการเดินป่าที่รื่นรมย์

เส้นทางนี้ไม่มีลูกหาบ ทุกท่านที่จะมาเดินต้องแบกอุปกรณ์และเตรียมอาหารสำหรับการเดินป่ามาเองสามารถมาได้ตั้งแต่ 1 ถึง 12 คน โดยจะมีชาวบ้านที่ชำนาญป่าเป็นผู้นำทาง รายได้ทั้งหมดจะตกอยู่กับชุมชนที่อยู่กับป่าผืนนี้ ซึ่งจะส่งผลให้ชุมชนช่วยกันดูแลธรรมชาติและสามารถอยู่ร่วมกับธรรมชาติได้อย่างยั่งยืนเส้นทางนี้อยู่ในตำบลท่าสองยาง อำเภอทางสองยาง จังหวัดตาก ติดต่อสอบถามเพิ่มเติมหรือจองวันเดินทางได้ที่ Facebook Page: ปราโดทีคี เลยครับ

ภาพจากเส้นทางเดินป่า นำ้ตกตะโด้กุย

ตาเกิ้น
ตาเกิ้นhttp://takern.wordpress.com
นักสำรวจ, นักเขียน และนักเล่าเรื่อง

Leave a Reply

LATEST POSTS

คุ้มครองแต่ไม่เคยให้คุณค่า ตอน นกกรงหัวจุก

ผมเฝ้ามองการโต้เถียงกับเรื่องนกกรงหัวจุกหรือนกปรอดหัวโขน ระหว่างฝ่ายผู้เลี้ยงนกและ “นักอนุรักษ์” มาพักใหญ่แล้วในเรื่องว่า จะให้นกกรงหัวจุกคงอยู่ในบัญชีสัตว์ป่าคุ้มครองหรือจะปลดออก หลายคนคงมองว่านี่เป็นความขัดแย้งที่หาทางออกไม่ได้ แต่ผมกลับมองว่าถ้าเราเปิดใจมองร่วมกันและยอมรับวิธีคิดใหม่ๆ (ที่ประเทศอื่นเขาทำกันมานานแล้ว) เรื่องของนกกรงหัวจุกอาจจะเป็นโอกาสเปลี่ยนแปลงให้การอนุรักษ์ของประเทศนี้เดินไปในทิศทางที่ถูกต้องเสียทีนะครับ ก่อนจะเข้าเรื่องนกกรงหัวจุก ผมขอเล่านิทานให้ฟังสักเรื่องหนึ่งก่อน อย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเพิ่งมองว่ามันไม่เกี่ยวกันนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า พี่น้องสองคนทะเลาะกันเพราะแย่งส้มผลสุดท้ายในบ้าน ถึงขั้นตบตีกัน เสียงดังไปถึงแม่ แม่พยายามเจรจาให้แบ่งกันคนละครึ่งลูกก็ไม่มีใครยอม ต่างคนต่างบอกว่าต้องใช้ทั้งลูก นานเข้าพ่อที่นั่งเล่นของเล่นอยู่ทนรำคาญเสียงไม่ได้ จึงเดินมาแยกลูกสาวทั้งสองที่เริ่มจะจิกหัวฟัดกันให้ตายไปข้างหนึ่ง แล้วถามรายละเอียด บอกพ่อหน่อยว่าจะเอาส้มไปทำอะไร  คนพี่สาวก็บอกว่าจะทำแยมส้ม ส่วนน้องสาวบอกจะทำน้ำส้ม เมื่อคุยกันเช่นนี้พ่อก็ปอกเปลือกส้มให้ลูกสาวคนโตไปทำแยม แล้วก็เอาเนื้อส้มให้ลูกสาวคนเล็กไปคั้นน้ำ ลงตัวไปได้ทั้งสองคน ส่วนพ่อก็เอาเมล็ดส้มไปปลูกไว้ข้างบ้านต่อไปจะได้ไม่ต้องแย่งส้มผลสุดท้ายกันอีก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าถ้าเราคุยกันดีๆมันจะมีทางออกที่ไม่ต้องมีคนแพ้คนชนะ แต่มันจะมองไม่เห็นเวลาทะเลาะกันจนหน้ามืด ใครยังไม่ได้ติดตามข่าวยังไม่รู้เรื่องความขัดแย้งของนกกรงหัวจุก...

นิยมไพรสมาคม และจุดเริ่มต้นของการอนุรักษ์ในประเทศไทย

เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้หนังสือรายเดือนของ “นิยมไพรสมาคม” มาจากมิตรสหายหลายเล่มและกำลังทะยอยอ่านอย่างบรรจง (เพราะหนังสือเหล่านี้มีอายุ 65 ปี แทบจะกรอบเป็นผงอยู่แล้ว)   ผมอ่านแล้วตื่นตะลึงมากครับ ผมเคยได้ยินได้อ่านเรื่องราวของคุณหมอบุญส่ง เลขะกุลมาบ้างว่าท่านสร้างสรรค์ส่งดีๆไว้มากมาย แต่ไม่เคยรับรู้เรื่องนิยมไพรสมาคมมากนัก  และดูเหมือนว่าเรื่องราวของสมาคมนี้ได้เลือนหายไปจากความรับรู้ของสังคมไทยแล้ว  เลยขอมาเล่าเรื่องหลายอย่างสู่กันฟังถึงประวัติศาสตร์สำคัญของการอนุรักษ์ในบ้านเราที่กำลังจะลืมเลือนไป ในยุคก่อนปี พ.ศ. 2500 ประเทศไทยยังไม่รู้จักกับคำว่า “อนุรักษ์” ใดๆเลย (ในหนังสือก็ยังไม่มีคำนี้) ตอนนั้นใครอยากจับจองที่ตรงไหนก็ไปแจ้งที่อำเภอแล้วก็ลงมือถาง สัตว์ป่าทุกชนิด (ยกเว้นช้าง) ไม่มีกฎหมายอะไรคุ้มครอง ใครอยากล่าอะไรด้วยวิธีไหน...

Editor ใช้ Award เดินป่า โดยตาเกิ้น

พวกเราที่ ThailandOutdoor มีความโชคดีที่เราได้มีโอกาสทดสอบทดลองอุปกรณ์กลางแจ้งมากมาย และก็จะมีของบางอย่างที่เราทดสอบแล้วชอบจนซื้อไว้ใช้เอง เราเรียกของเหล่านั้นว่า "Editor ใช้ Award"  และนี่คือ "Editor ใช้ Award" ปี 2022 จากตาเกิ้นครับ VDO ยาวนะครับเพราะอธิบายกันทุกอย่างรวมถึงเหตุผลที่เลือกใข้ในสถานการณ์ต่างๆกัน เราแบ่งเป็นช่วงๆให้เลือกดูกันได้ครับ ตามนี้เลย บางคนอาจจะบอกว่าผมใช้แต่ของแพงๆหรูๆ ก็อาจจะจริง หรือไม่ แล้วแต่มุมมองครับ ทุกอย่างในชีวิตเราล้วนแล้วแต่ขึ้นกับว่าเราให้ลำดับความสำคัญกับอะไร  สำหรับผมแล้ว ผมไม่ได้ซื้อของอื่นหรูหราอะไร แต่การออกมาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ การเดินป่า คือความสุขในชีวิตผม ผมจึงเลือกใข้แต่ของดีๆ...

ไปเรียนหลักสูตรปืนพกต่อสู้กับหน่วยปฏิบัติการพิเศษ

ผมเขียนบทความนี้ไว้ตั้งแต่เดือนมิถุนายน ปี พ.ศ.2552 เขียนข้างหลังกระดาษสำเนา ป.4 (ทะเบียนปืน) ในช่องยิงทันทีที่เรียนเสร็จ เขียนด้วยความประทับใจของการสอนยิงปืนในคอร์สนี้ ถึงวันนี้แม้ว่าหลายๆอย่างจะเปลี่ยนไป แต่ผมยังคงข้อความทุกอย่างที่เขียนในบทความนี้ไว้อย่างเดิมรวมทั้งรูปภาพเดิมที่อาจจะไม่ชัดนัก ด้วยความตั้งใจปัจจุบันโรงเรียนสอนยิงปืนแห่งนี้เปลี่ยนชื่อเป็น ชมรมยิงปืนเขาสามยอด ยังตั้งอยู่ที่สถานที่เดิมในค่ายเอราวัณ จังหวัดลพบุรี สอนมาต่อเนื่องถึง 14 ปีแล้วถ้านับถึงวันนี้ หลักสูตรพัฒนาไปมาก และมีถึง 8 หลักสูตรให้เรียนได้ตามลำดับขั้น และยังสอนโดยหัวหน้าชุดครูท่านเดิมที่มีความมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ที่จะให้คนไทยได้เรียนรู้การใช้อาวุธปืนได้อย่างถูกต้องผมเชื่อว่าที่นี่คือโรงเรียนสอนยิงปืนที่ดีที่สุดที่เราจะสามารถเรียนได้ในประเทศไทย ผมเขียนอธิบายเพิ่มเติมไว้ที่ตอนท้ายของบทความนี้ครับ ในสังคมที่บิดเบี้ยวมากขึ้นทุกวัน ดูเหมือนพวกเราสุจริตชนจะต้องเสี่ยงกับภัยคุกคามรอบด้าน ไม่ว่าจะเป็นโจร...

Most Popular

%d